اثر تمرین اختیاری بر سطح cdnf در قشر مغز موش های مدل تجربی پارکینسونی القا شده با ۶-هیدروکسی دوپامین

مقدمه و هدف: فعالیت روزانۀ بدنی می تواند احتمال بروز بیماری پارکینسون را کاهش دهد. بنابراین هدف از این پژوهش، مطالعۀ تأثیر تمرینات دویدن روی چرخ دوار بر سطح cdnf قشر مغز در مدل تجربی موش های در معرض 6 - هیدروکسی دوپامین (6-ohda) بود. مواد و روش ها : در این مطالعۀ تجربی، 30 سر موش صحرایی به طور تصادفی به چهار گروه: کنترل سالم ، تمرین سالم، کنترل پارکینسونی، گروهی که ابتدا تمرین داشتند و سپس پارکینسونی شد (تمرین- تیمار)، تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 12 هفته در قفس مخصوص که مجهز به چرخ دوار بود، قرار گرفتند. پس از 12 هفته، 6-ohda به داخل بطن راست مغز تزریق شد و نهایتاً پنج روز بعد از تزریق داخل بطنی، بافت برداری انجام و سطح cdnf قشر مغز حیوان با روش elisa اندازه گیری شد. داده ها به روش آزمون آماری واریانس یک طرفه بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: 6-ohda مقدار پروتئین cdnf در قشر مغز آزمودنی های کنترل پارکینسونی شده در مقایسه با آزمودنی های کنترل سالم را کاهش داد (017/0=p). سطح cdnf در گروه تمرین پارکینسونی بالاتر از گروه کنترل پارکینسونی بود (002/0=p). نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که پیش درمان با استفاده از تمرینات ورزشی اختیاری سبب افزایش سطح cdnf قشر مغز شده و بنابراین موجب بالارفتن طول عمر نورون ها در برابر تخریب اکسیداتیو ناشی از سمیّت 6-ohda می شود. از این رو، می توان تمرینات ورزشی اختیاری را به عنوان یک راهبرد محفاظتی در برابر بیماری پارکینسون مطرح کرد.